Zandhappen en aapjes kijken
Door: Patricia
Blijf op de hoogte en volg Patricia
12 Juli 2008 | Peru, Huacachina
Por fin! Het liep niet allemaal van een leien dakje, maar we zijn de stad uit! Heel wat obstakels qua regelwerk kwamen op ons pad, maar met veel doorzettingsvermogen en onder het motto ´de aanhouder wint´ is het ons toch gelukt.
Soms heb je zo wel eens je twijfels of het allemaal goed gaat komen. Je instinct vertrouwd het niet helemaal. Zo ook op weg naar onze volgende bestemming na Lima: Paracas. Want was er in Lima al veel armoede te zien, daarbuiten is het nog veel erger! Telkens als ik ergens kom denk ik weer, armer dan dit kan bijna niet, maar het blijkt altijd nog een graadje erger te kunnen. Op weg naar Paracas kwamen we dus langs heel veel armoedige dorpjes en telkens waren we bang dat de bus hier voor ons zou stoppen. De waarschuwingen van de lonely planet als ´watch out for thiefs´ en ´lots of robberies´ spoken door je hoofd. Gelukkig blijkt het achteraf allemaal zo erg nog niet en vinden we in Paracas een oase aan rust en vriendelijkheid na de chaos van Lima.
In mij blijft een zwak voor de charmes van de Zuid-Amerikaans mannen aanwezig, gelukkig blijkt dit steeds weer wederzijds te zijn. En zo zaten we, voor dat we het beseften, in een oude toyata station op weg naar de woestijn. Dit is waar ik van hou, de kick van de midle of nowhere.
Een immens grote woestijn, prachtige verlaten stranden en volop ruimte en fresh air. Forget Lima!
Na de wandeling bleek de alom bekende marihuana ook in deze uithoek van de wereld niet onbekend te zijn, want onze chauffeur zat lekker van zijn stickie te genieten.
Een reden waarom een plaatje als Paracas nog redelijk wat toeristen trekt zijn de nabij gelegen eilanden: isla de ballastas. Het goedkopere alternatief voor wie overprijsde eilanden als de Galapagos niet kan betalen. Strak onder de pillen tegen zeeziekte heb ik er toch van genoten! Zeehonden, vogels, dolfijnen... U roept en wij tonen! En een klein aapje die er bijna met mijn oorbel vandoor ging!
Paracas is een gat. En als je gedaan hebt wat er te beleven valt kan je er zelf een feestje van gaan maken, maar je kan ook gewoon weggaan. Dat Paracas echt een gat is werd nog maar eens goed bewezen. Geen internet, maar daar kan ik mee leven. Geen telefoonontvangst, maar die heb ik nog niet gehad in Peru. Eenzijdig eten, who cares? Maar er is één ding waar ik al voor de vakantie voor vreesde maar waar ik nu toch echt mee geconfronteerd werd: een koude douche! Aaaah! Dat was de druppel; we moeten hier weg!
Op de boot naar de eilanden leren we een Nederlands stel kennen. Samen met hun besluiten we door te reizen naar Huacachina. Een ware fata morgana... Echt midden in de woestijn reist ineens een lagune op. Prachtig! En je kan hier nog eens iets doen ook. Wat dan? Sandboarden! In het begin had ik alles onder controle, alles ging prima maar een beetje langzaam. Dan maar wat wax onder mijn board, een teken van overschatting... Want nu gaat het sandboarden ineens wel heel snel! Ik blijk er niet echt talent voor te hebben, maar dat had ik ook niet verwacht. Ondanks dat heb ik me prima vermaakt en van het heerlijke weer genoten. Aangezien we vanaf nu steeds hoger de bergen in gaan trekken zullen de temperaturen alleen nog maar dalen. Genieten dus!
Soms heb je zo wel eens je twijfels of het allemaal goed gaat komen. Je instinct vertrouwd het niet helemaal. Zo ook op weg naar onze volgende bestemming na Lima: Paracas. Want was er in Lima al veel armoede te zien, daarbuiten is het nog veel erger! Telkens als ik ergens kom denk ik weer, armer dan dit kan bijna niet, maar het blijkt altijd nog een graadje erger te kunnen. Op weg naar Paracas kwamen we dus langs heel veel armoedige dorpjes en telkens waren we bang dat de bus hier voor ons zou stoppen. De waarschuwingen van de lonely planet als ´watch out for thiefs´ en ´lots of robberies´ spoken door je hoofd. Gelukkig blijkt het achteraf allemaal zo erg nog niet en vinden we in Paracas een oase aan rust en vriendelijkheid na de chaos van Lima.
In mij blijft een zwak voor de charmes van de Zuid-Amerikaans mannen aanwezig, gelukkig blijkt dit steeds weer wederzijds te zijn. En zo zaten we, voor dat we het beseften, in een oude toyata station op weg naar de woestijn. Dit is waar ik van hou, de kick van de midle of nowhere.
Een immens grote woestijn, prachtige verlaten stranden en volop ruimte en fresh air. Forget Lima!
Na de wandeling bleek de alom bekende marihuana ook in deze uithoek van de wereld niet onbekend te zijn, want onze chauffeur zat lekker van zijn stickie te genieten.
Een reden waarom een plaatje als Paracas nog redelijk wat toeristen trekt zijn de nabij gelegen eilanden: isla de ballastas. Het goedkopere alternatief voor wie overprijsde eilanden als de Galapagos niet kan betalen. Strak onder de pillen tegen zeeziekte heb ik er toch van genoten! Zeehonden, vogels, dolfijnen... U roept en wij tonen! En een klein aapje die er bijna met mijn oorbel vandoor ging!
Paracas is een gat. En als je gedaan hebt wat er te beleven valt kan je er zelf een feestje van gaan maken, maar je kan ook gewoon weggaan. Dat Paracas echt een gat is werd nog maar eens goed bewezen. Geen internet, maar daar kan ik mee leven. Geen telefoonontvangst, maar die heb ik nog niet gehad in Peru. Eenzijdig eten, who cares? Maar er is één ding waar ik al voor de vakantie voor vreesde maar waar ik nu toch echt mee geconfronteerd werd: een koude douche! Aaaah! Dat was de druppel; we moeten hier weg!
Op de boot naar de eilanden leren we een Nederlands stel kennen. Samen met hun besluiten we door te reizen naar Huacachina. Een ware fata morgana... Echt midden in de woestijn reist ineens een lagune op. Prachtig! En je kan hier nog eens iets doen ook. Wat dan? Sandboarden! In het begin had ik alles onder controle, alles ging prima maar een beetje langzaam. Dan maar wat wax onder mijn board, een teken van overschatting... Want nu gaat het sandboarden ineens wel heel snel! Ik blijk er niet echt talent voor te hebben, maar dat had ik ook niet verwacht. Ondanks dat heb ik me prima vermaakt en van het heerlijke weer genoten. Aangezien we vanaf nu steeds hoger de bergen in gaan trekken zullen de temperaturen alleen nog maar dalen. Genieten dus!
-
13 Juli 2008 - 09:01
Richard En Brigitte:
Woh, wat een avonturen allemaal!!! ben er gewoon jaloers op! Heerlijk om alles om je heen te vergeten en alleen maar te genieten van de enorme vrijheid en al het onverwachte wat het land te bieden heeft. Volop genieten, maar wel voorzichtig zijn hé. Kusjes -
13 Juli 2008 - 10:00
Hellen(vriend.Petra):
Hoi Patricia,
Krijg net je site van petra door meteen alles gelezen. Erg leuk die berichtjes en foto's. geniet van de reis.
gr.Hellen -
13 Juli 2008 - 11:16
Ma En Pa:
Leuk dat all inclusief 5-sterren gebeuren. De eerste weken zullen heel wat kilootjes verdwijnen.
Kijk uit met het aaien van dieren ivm vlooien en luizen en ziektes.Nog heel veel plezier en kusjes. -
13 Juli 2008 - 12:38
Marleen:
Wauw! Zoals jij het beschrijft kunnen het maar weinige! Ik zit er helemaal midden in.. Terwijl ik hier in het koude,natte nederland zit.. ( gelukkig wel de beschikking over een warme douche én telefoon;))
Enne.. heb je dat aapje meegenomen? Was hij net zo schattig als dat hij er uit zag??
xx -
13 Juli 2008 - 13:21
Haas:
Heee paddo..
Ik en ward zitten nu in kota bahru (malaysia) en gaan morgen lekker duiken op de perenthians. Ik zie dat jullie je ook goed vermaken en daar ben ik erg blij mee. We hebben gisteren 30 uur met de trein door thailand gereisd en zijn blij dat we nu ff uit kunnen rusten in ons hostelletje.. Dubai en Bankok waren leuk maar we zijn blij dat we de chaos en smok van de grote stad achter ons kunnen laten.. fijne reis nog en we houden contact tot over een week of 6 in hollanda..
Dikke kus Robbert en Ward -
13 Juli 2008 - 13:23
Haas:
Heee paddo..
Ik en ward zitten nu in kota bahru (malaysia) en gaan morgen lekker duiken op de perenthians. Ik zie dat jullie je ook goed vermaken en daar ben ik erg blij mee. We hebben gisteren 30 uur met de trein door thailand gereisd en zijn blij dat we nu ff uit kunnen rusten in ons hostelletje.. Dubai en Bankok waren leuk maar we zijn blij dat we de chaos en smok van de grote stad achter ons kunnen laten.. fijne reis nog en we houden contact tot over een week of 6 in hollanda..
Dikke kus Robbert en Ward -
13 Juli 2008 - 13:30
Haas:
heee! Paddo
Ik zie dat jullie je goed vermaken en dat doen ons ook goed.. Lekker zandhappe n ofniet dat zandboarden.. naja wij hebben na de smok en chaos van Dubai en Bangkok.. en een treinreis van ongeveer 30 uur.. eindelijk maleisie bereikt.. we zitten nu net in een hostel in kota bahru en pakken morgen de boot naar de perenthians om daar lekker te gaan chillen en duiken.. de reis is tot nu toe zonder problemen verlopen.. ik ga nu even een fles whiskey atten met een filmpje en dan lekker slapen.. fijne reis nog en we houden elkaar op de hoogte.. dikke kus Robbert en Ward -
13 Juli 2008 - 14:06
Lies:
Echt super mooie foto's!
En als je de kans ziet een aapje voor mij mee te nemen moet je dat zeker doen!
Veel plezier, je verhalen klinken super tof!
liefs lies -
13 Juli 2008 - 22:25
)ohan:
relaxt -
15 Juli 2008 - 09:38
Josien:
ha patries!!
wat ben ik toch trots op zown vriendinnetje;)
geniet er van met volle teugen! time to never forget!
ben echt enorm jaloers op dat sandborden! jezus wat gaaf!
en dat aapje is om op te freten! Geniet van de gekleurde boys om je heen;)
gecontdoleerd nog, veel sterkte ermee..
ik hoop dat iedereen erg aardig is voor je daar:) maar dat zal wel goedkomen!
maak er een geweldige tijd van! veel liefs!
van josien -
17 Juli 2008 - 19:49
Oma:
Hallo Patricia,Met veel interesse jullie eerste reiservaringen gelezen.Gisterenavond een reportage over Peru gezien. Julie zullen veel kunnen vertellen als jullie terug komen.Pas goed op jezelf.Heel veel groeten met veel liefs van Oma.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
