Los in het Olifantenbos!

Aangezien het weer bijna winter is, is het natuurlijk nog even nodig de batterij weer op te laden met een gezonde dosis vitamine D. De wereldkaart wordt erbij gepakt en we belanden in Ghana. Ghana, dus niet Gambia, het land waar oude vrouwen jonge gespierde negers tot hun toyboy weten te versieren, hoewel de jonge blanke meisjes zich hier ook prima weten in te laten pakken... Maar goed.... Ghana... Wat is daar te doen dan? Dat weten wij zelf ook niet, maar dat zoeken we graag even uit!

De start is in ieder geval goed. Hoewel het visum regelen in Den Haag + daadwerkelijk het land in komen via de douane net zo veel tijd kost als de totale vliesreis an sich, komen we 's avonds aan in Accra met de heerlijke temperatuur van zo'n 26 graden Celcius. Hoewel weeronline.nl dergelijke weerstomstandigheden met een mager 6je beoordeeld denken wij daar toch echt anders over. Na een rit met de taxi, beginnend op prachtig geasfalteerde wegen, die natuurlijk niet door heel het land kunnen liggen, eindigen we over hobbelige zandweggetjes bij het paradijsje wat Kokrobite heet. Een klein, knus vissersdorpje aan het strand. Zo zien we het graag!

Na 2 dagen chillen op het strand, wennen aan de warme tropische nachten, douchen onder een prachtige sterrenhemel terwijl je de grote beer probeert te ontdekken, en vooral erg weinig doen is het tijd dit paradijsje te verlaten. Omdat in kleine paradijsjes niks te regelen valt moeten we terug naar de hoofdstad Accra om vanuit daar verder het land in te kunnen. De geur van benzine en uitlaatgassen, gegrild eten, en hier en daar een rioolaroma overheerst weer en herinnerd je eraan dat je weer in de stad bent. Accra heeft niet de charmes om ons te verleiden langer te blijven. Taxichauffeurs die er vanuit gaan dat je ze zelf de weg wel kan wijzen in een voor ons blijkbaar net zo onbekende stad als voor hun. Hoogtepunt is misschien de tijd dat we onder een boom in de plenzende regen staan te wachten op een bui die niet over gaat, om vervolgens weer in zo'n taxi te stappen die de weg niet weet... tijd om verder te gaan dus!

Na een lange rit komen we aan in het centraal in het land gelegen Kumasi. Het is vooral een stad waar echt alles te koop is op straat, van eten tot koelvriescombinaties. Na hier weer even bijgeslapen te hebben gaan we nog verder noordwaarts met als eindbestemming Mole National Park. Het landschap is onderweg verassend groen, zo groen dat je je soms even in Costa Rica waant. Je ziet de bouwstijl veranderen van golfplaten naar lemen huisjes met rieten daken. Kinderen lopen keurig in uniform over eindeloze wegen in de felle zon. Ergens doet het me aan zo'n rode kruis reclame denken over mensen die dagenlang moeten lopen om bij het plaatselijke ziekenhuisje te komen. Ghana mag zich een van de beter ontwikkelde Afrikaanse langen noemen, het zal hier toch echt vast niet heel veel anders zijn.... Of in andere landen is het nog veel dramatischer. Armoe en ellende, maar vaak wel met een grote glimlach. Enthousiast en vrolijk zwaaiend naar die 2 witte mensen ' Obruni' die met hun rayban zonnebril op in een 4WD met airco voorbij komen rijden en een grote stofwolk achter zich laten. We zwaaien vriendelijk terug terwijl de thermometer op het dashboard 38 graden aangeeft....

Na weer een x aantal honderd kilometers gereden te hebben zijn we er dan... Mole... Daar waar de olifanten te zien zouden moeten zijn. Sterker nog, vanuit het zwembad van het hotel te zien zijn. Wat een vervelende luxe... ;). Maar natuurlijk is dat niet dichtbij genoeg en gaan we op wandelsafari om ze na een tocht van 2,5 uur in zinderende hitte dan toch echt tegen het lijf te lopen. Een bijzondere ervaring om zo opeens oog in oog te staan. De Big Mammas van Ghana....

Na onze laatste nacht in Mole ontzettend slecht geslapen te hebben tussen het gekrioel van mr.Bedbug en zijn vriendjes is het weer tijd om zuidwaarts te gaan. Onderweg maken we een stopje bij het islamitische dorpje Larabanga. Een local die we in Mole ontmoet hebben leid ons graag even rond in het doolhof van aaneengebouwde lemen hutjes waar elke familie zijn eigen hofje in heeft. Voor de kindjes is het natuurlijk groot feest, want de digitale camera blijft toch een prachtig stukje speelgoed. Ontzettend leuk en fijn om die vrolijke glimlachjes enthousiast poserend om je heen te hebben volop vragend om aandacht. Tegelijkertijd hartverscheurend die vaak bolle hongerbuikjes, en het is geen uitzondering als een klientje een zwerm vliegen met zich meedraagt. Bij het ontbreken aan stromend water zal af en toe een lekker bad er niet inzitten... Gelukkig kan papa wel zijn champions league wedstrijden kijken want aan electriciteit en een grote satelietschotel is geen gebrek. Het is maar net waar je prioriteiten liggen in je uitgavenpatroon....

Na zo'n fantastische trip is het nu weer tijd om uit te rusten natuurlijk en zijn we gestrand in het zuidwesten van Ghana. Busua, wat ooit het decor vormde voor de bekende surffilm ' The endless summer' . Wij gaan weer lekker niks doen onder het genot van een zeebriesje.... Tot snel!