See you later Alligator!

Op 1 december komen we aan op Miami airport. Nieuwe maand, nieuw land, nieuwe rondes, nieuwe kansen. Maar vooral tijd om onze cabrio op te halen! In het vliegtuig waren we al aan het grappen dat het wel fantastisch zou zijn om in een gele cabrio rond te rijden. We kunnen ons geluk dan ook niet op als daar een hele mooie knalgele Camaro voor ons klaarstaat. Alsof we het bananen snoepje uit de Candy bus gevonden hebben!

Terug in de Camaro voelt super vertrouwd. 1,5 jaar terug hadden we namelijk precies hetzelfde type auto om door California en omgeving te scheuren. Het Walmart bezoek om alle kampeerspullen bij elkaar te zoeken gaat ook een stuk vlotter dan een jaar terug. Alsof we nooit iets anders gedaan hebben. En we kunnen weer op pad, verder gaan waar we vorig jaar in Las Vegas gebleven waren. Ons eerste ritje worden we hilarisch genoeg verrast door een onverwachte regenbui. Op zich geen probleem zou je denken. Maar rijdend op de snelweg kan je het dak niet dichtdoen… Niet zo handig dus!

Onze eerste bestemming is wat meer in het noorden van Florida. Naar de zogenaamde ‘ Space Coast’. Hier bevindt zich het Kennedy Space Centrum, een van de plekken waar de NASA zijn lanceringen plaatsvinden. Een perfecte dag om een bewolkt dagje door te brengen. Een soort van educatief pretpark. Waar met Amerikaanse trots wordt stilgestaan bij wat de NASA gedaan heeft en mee bezig is. De nadruk ligt vooral op het bereiken van de maan enkele decennia geleden en het brengen van mensen naar Mars lijkt nog ver weg. Maar wie weet?
Waar we eigenlijk vooral voor zijn gekomen is omdat er toevallig een lancering gepland staat. Dat zou wel heel tof zijn om mee te maken. Dit is afhankelijk van het weer, en het weer is geen zekerheid. Zodra de eerste regendruppels uit de lucht vallen zien we de kansen toch wel erg klein worden. Met een oud en nieuw gevoel sta je te wachten op het aftellen wat niet start. Helaas, je hebt niet alles in de hand…

’S nachts krijgen we goede tropische regenbuien over ons heen. Normaal geen probleem voor een gemiddelde tent. Maar wel voor een Walmart tent. Je betaalt er niks voor, maar dan heb je ook niks! Want hoe kan je garanderen waterbestendig te zijn als de scheerlijnen niet eens op een logische plek zitten? Langs alle naden lekt het water en de druppels vallen af en toe op ons hoofd. Spannende nachten dus in de tent! Vochtig pakken we alles in, tijd om naar de zonnige westkust te gaan!

Florida is een typische bestemming voor de (oudere) Amerikaan om eens even lekker te gaan overwinteren. De gemiddelde camping wordt dan ook bezet door iets oudere bezoekers dan wij. Gelukkig zijn het geen oude brompotten, maar kan je het meer ‘shiny happy people’ noemen. Want als je blije mensen wilt ontmoeten dan moet je in deze Sunshine State zijn. Niemand die voorbij loopt zonder een positieve opmerking te maken. Of het nou over de auto is, of omdat je zo’n mooie trui aan hebt, of om je een lovely and wonderful day te wensen. Mensen lijken gewoon te bewonderen en waarderen wat je hebt, en laten dan ook graag aan je weten. Het maakt niet altijd uit dat het gras soms groener bij de buren is. En dat is een fijne instelling.

We genieten een paar dagen van de heerlijke warmte en stranden van de west kust van Florida. En bezoeken St.Pete’s, Fort Myers en Sanibel Island. Ondanks dat we elke dag vroeg uit de veren zijn vliegen de dagen voorbij. Ai ai ai, de laatste dagen komen in zicht! En we willen nog zo veel zien!

Eerst nog even langs de Everglades, een national park ten zuiden van Florida, waar we in een moerasboot doorheen scheuren. Volgens de gids woongebied van zo’n 1,5 miljoen alligators. Dat betekend dat je je auto niet zomaar in de berm kan parkeren, zonder eerst goed om je heen gekeken te hebben voordat je uitstapt. Via de Everglades rijden we door naar ‘ de Keys’. Een eilandengroep die via één lange snelweg aan elkaar verbonden is. Heel handig als je snel ergens wilt komen. Maar het haalt wel de charme wat weg. Het blijft ook een raar aanzicht om het tropische landschap om je heen te zien dat je kent van andere reizen. Maar dan met moderne bebouwing en alles wat je nodig hebt binnen handbereik. Maar goed, het blijft uiteindelijk altijd fijn om op een tropisch eiland te zijn. We vinden weer een mooi kampeerplekje op Key West, het laatste eiland van de reeks. Key West is een bijzonder plekje met bijzondere mensen. Een beetje alsof je op de Dam van Amsterdam loopt. De Gay Pride staat hier ook hoog in het vaandel. Een set markante mensen bij elkaar. Genoeg te zien dus!

En dan…. Een stad die ik al graag wilde zien sinds Will Smith ooit met de bekende beat van de gelijknamige hit op TMF te zien was….. “South beach, bringing the heat…” Miami is precies zoals ik gehoopt had dat het zou zijn en zoals ik verwacht had. Grote negers, brede latino’s, strand en de fantastische art deco stijl van hotels aan de Oceandrive, die ’ s avonds verlicht worden door de felle neonletters. Een soort kleine versie van Venice Beach in L.A. Dreunende beats van opvallende wagens die niet ongezien willen blijven. Of het nu een roze Hummer of een gouden Lamborghini is. Niks is te gek! Er wordt zoveel Spaans om me heen gesproken dat ik uit verwarring zelf bijna weer in het Spaans begin te praten. We waren toch in de U.S.A? Bijna 2000 Amerikaanse kilometers met open dak verder komt helaas dit sprookje tot zijn eind. Bedankt voor jullie leuke berichtjes, reacties en appjes en tot snel!