10 lachende gezichtjes!

Mijn eerste goede doelen actie zit erop. Dit is echt waarvoor ik hier gekomen ben!Mijn eerste dagje vrijwilligerswerk zit erop and I like it. Ik heb er wel een dagje school voor moeten skippen, maar geen betere conversatieles dan tussen de spaanssprekende kids zitten!

Het project waar ik naartoe ging kende ik via twee Nederlanders, Ronny en Susanne, die al een paar weken bij dit project werkten. Het is een jongensweeshuis met jongens in de leeftijd van 8 t/m 15 jaar. Het heet een weeshuis maar het zijn niet alleen wezen die er wonen. De meeste jongens zijn verlaten door hun ouders omdat die geen geld hadden om voor ze te zorgen. Zo zijn er bijvoorbeeld ook broertjes te vinden hier. Het weeshuis bied de jongens onderdak, eten en school.
Op zich ziet het er allemaal redelijk netjes uit maar alles is vrij primitief. Zo doet de douche het bijvoorbeeld niet maar vullen de kinderen emmers met water waarna ze zichzelf door een bakje water over hun hoofd te gooien douchen. De meeste kinderen hadden verder ook geen shampoo. Wat grappig is is dat ze allemaal met hun onderbroek onder de douche gaan, na het douchen is de onderbroek natuurlijk nat en leggen ze deze boven op het dak om te drogen. Toen ik op het dak kwam zag ik dan ook een hele serie onderbroeken liggen. Ondanks dat de jongens weinig extra luxe hebben zijn ze erg vrolijk en enthousiast, echt super leuk!

Ook Ronny en Susanne hadden geld ingezameld in Nederland en we hadden het plan gemaakt om samen met de kinderen nieuwe schoenen en kleren te gaan kopen, wat echt nodig was. Veel schoenen waar de kinderen op liepen waren niet in hun eigen maat, vol gaten en kapot.Ook de kleren zijn niet van gisteren. Daar moest verandering in komen natuurlijk.
Dus daar gingen we met zijn allen op pad. Ik, Ronny, Susanne en de 10 kids. Dat lijkt vrij veel maar de jongens gedroegen zich keurig, liepen in een rijtje en renden niet in het wilde weg. Ideale kinderen dus! Toen ze bij de schoenenwinkel aankwamen was het dan zo ver! We hadden besloten dat de kinderen zelf hun schoenen mochten kiezen voor een bepaalde maximum prijs. Iedereen bleef ver onder die prijs en ze keken niet eens om naar de merkschoenen! Zo heb ik dus mijn eerste sponsorgeld uitgegeven: 200 euro voor 10 paar goede nieuwe schoenen. Dus bij deze: sponsoraars bedankt! Echt super dat jullie via mij de kids willen helpen! Ik kreeg tientallen keren dankjewel te horen, maar dat geld nog meer voor jullie natuurlijk! Mucho gracias!
Daarna kregen ze ook van Ronny en Susanne een maximum bedrag aangewezen om spullen te kopen in een andere winkel. Opvallend was dat ze niet naar speelgoed grepen, maar onderbroeken en sokken kozen. Ook nam vrijwel iedereen een fles shampoo en waren ze helemaal weg van de deo! Al hadden ze geen idee waar ze de deo moesten spuiten! Ook nam iedereen een grote pot gel, het blijven jongens natuurlijk!
Moe en voldaan keerden we na dit geweldige uitstapje terug naar het weeshuis. We zijn maar 2 uurtjes weggeweest maar het was hartstikke intensief. Ik heb 3 uur geslapen toen ik weer in m'n kamertje was.

Na deze dag heb ik mijn plannen voor mijn vrijwilligerswerk gewijzigd. Ik ga niet meer bij CRIT werken, de gehandicapten instelling die eerst op de planning stond. Het centrum is echt super modern en heeft alles in huis. Ik zou daar dus wel kunnen werken maar ontwikkelingswerk is het niet. Ze hebben zelf prima personeel en alle luxe. Ik heb er dus voor gekozen mijn project om te zetten naar het weeshuis van de jongens. De jongens hebben vanaf deze week vakantie en er valt dus heel wat tijd met ze door te brengen. En vrijwilligers zijn er op het moment niet meer dus ik wil ze graag een handje helpen! Ook ga ik niet in een eigen appartement wonen, maar blijf ik bij mijn gastgezin. Het zijn echt super lieve mensen en ik heb het daar veel te goed!
Tot zover mijn update! Check de foto's die overigens bijna allemaal door de kids zelf gemaakt zijn, ze waren echt helemaal weg van mijn camera en bleven maar foto's maken, echt super!