Made in China

Na pakweg in totaal 143 uur in de trein gezeten te hebben komt de laatste halte dan eindelijk in zicht: Beijing!

Waar we in Mongolie hier en daar een steekje hadden laten liggen op het gebied van grensverleggende activiteiten, in China krijgen we genoeg kansen om dit alsnog goed te maken. De lat blijkt hier namelijk nog wat hoger te liggen.

Onze treinmaatjes van de Moskou-Ulaan Batar rit hebben we een weekje moeten missen, tijd om ons allen weer in Beijing te herenigen natuurlijk. Een kleine reunie!
Even gezellig een hapje eten... het restaurant waar we beland zijn lijkt in eerste instantie wat duur te zijn, maar duur is in China gelukkig nog steeds goedkoop! Groente, vlees, noedels etc lijkt in porties appart besteld te moeten worden. Een soort tapas-idee (dachten wij). En zo kiezen we dus met 6 personen ieder 3 combinaties van gerechten uit. De ober kijkt ons wat vreemd aan, maar communiceren lijkt onmogelijk te zijn. Iemand van ons zegt zelfs nog: 'Nou, als het niet genoeg is, dan bestellen we toch gewoon bij!'. Maar dat lijkt niet nodig te zijn... Dit is geen prijzig restaurant; we blijken per persoon 3 hoofdgerechten besteld te hebben!!! Voor de minder snelle rekenaars: 3x6=18 hoofdgerechten!!! Oeps... En dan hebben we het nog niet eens over de klaarblijkelijke inhoud en presentaties van deze plaatselijke specialiteiten.

Nu we toch in de stemming zijn gaan we maar door ook: de plaatselijke avondmarkt. Schorpioenen, meelwormen, sprinkhanen, spinnen, slang, zeepaardjes.. alles blijk je op een stokje te kunnen rijgen! Na enig aarzelen, en het aanzetten van een beetje groepsdruk, sluiten we de avond mooi af met een mals stukje slangenvlees, de krokante sprinkhanen, en een hartig schorpioenetje! Om even terug te komen op een quote uit mijn favorite film: 'The core of man's spirit comes from new experiences'...

Dan de toiletten, altijd weer die verdomde toiletten! Het laatste beetje schaamteloosheid moet in China toch echt opzij worden gezet. Hadden we in de Mongolische hooglanden nog enigzins moeite met de poephut, dat blijkt slechts een voorbereiding te zijn wat wat in China komen ging! Gezamelijke toiletruimtes! Als in: als ik Chinees had gesproken had ik de mogelijkheid gehad met mijn buurvrouw te kletsen terwijl we samen gehurkt aan het plassen zijn. Als in: ik kan zien dat het meisje naast mij op haar telefoon spelletjes speelt terwijl ze gehurkt naast me aan het poepen is. Ik weet niet wat ik ervan moet denken... puur natuur?! Mijn ding is het zeker niet...

Na door tientallen willekeurige chinezen op de foto gezet te zijn (stiekem, danwel netjes gevraagd), de chinese muur beklommen te hebben, wat zon gemist te hebben door de smoglaag, bla bla bla bla bla, komt ook voor ons de laatste dag in zicht! Vanaf maart weer live in Cuba....