Van-racing throug Lima

Als ik aan Lima denk, dan denk ik aan.... chaos! Het begon al op het vliegveld. We waren nog geen 10 meter de landgrens binnen of we werden overspoeld door een horde van kleine mannetjes die ´taxi!´ roepen. Bepakt en bezakt wurmen we ons door de menigte.
Na een flinke taxirit kwamen we om 2 uur ´s nachts aan in ons heerlijke gemoedelijke hostelletje.
De eerste ochtend zijn we vroeg uit de veren. Ondanks de lange reis en de korte nacht waren we om 8 uur plaatselijke tijd al klaarwakker. Zo konden we mooi op tijd de stad Lima gaan verkennen dus. We vroegen na hoe we met het openbaar vervoer (het blijft low-budget reizen) in het centrum konden komen. En wat een onderneming werd dat, gelijk het hoogtepunt van de dag!
Er heerst hier in Lima namelijk een heuze concurrentiestrijd tussen de verschillende vervoersbusjes. Ok, wat moet je je hier bij voorstellen_ Vooral weer heel veel chaos! Maar ook spanning, actie en sensatie, en dat voor nog geen 50 cent! Want het is een strijd welke chauffeur het eerste de halte bereikt en zo ook als eerste de mensen mee kan vervoeren. Spelregels gelden hier niet, dus alles is mogelijk.Dus je mag afsnijden, noodstoppen maken en vooral heel veel claxoneren. Wat dus resulteerd in een waar spectakel. Een paar keer verwachtte ik heel hard een auto tegen ons busje aan te krijgen, maar wonderbaarlijk genoeg ging alles goed.
Na deze ervaring in de ochtend viel al het andere wat Lima te bieden had in het niet. Lima is best een prima stad, met mooie koloniale gebouwen. Maar er is ook veel armoede met de daarbij behorende gribusbuurten. Verder zijn Renate en ik natuurlijk chicas die in het middelpunt van de belangstelling staan. In iedere straat klinkt het mannelijk gefluit weer van alle kanten naar je toe. En ik dacht dat ze in Mexico erg waren....