Het drakeneiland en de ninja-muggen

Muggen blijven de gemiddelde tropische vakantie een probleem. Wel of geen malaria? Wel of geen tabletten? Lariam of malarone? En welke anti-muggenspray heeft nu het wonderbaarlijke effect muggen echt te weren? We nemen de proef op de som.... een real life experiment. Ik spuit me in met chemische troep die ik nog latijns-amerika had, met de veelzeggende naam 'off-spray'. En Jorn zegt vorige keer in Indonesie ook niet gestoken te zijn, dus bescherming is toch niet nodig... De tussenstand na 5 dagen is duidelijk... Ik heb met 3 muggenbulten me aardig weten te weren, Jorn gaat daarentegen ontzettend aan de leiding in het klassement met wel 83 bulten (en dan hebben we het alleen over de rug en armen). Zelfs als er geen muggen lijken te zijn zit hij onder, ze hebben hier echt ninja-muggen dus! Ik blij dat zowel Jorn als de off-spray mij weet te beschermen!

Na een fantastische tijd op de Gili-eilanden, die we eindigen met 'zullen we nog 1 dagje extra blijven?', komen we volledig ontspannen en uitgerust terug op Bali. Vanuit daar denken we zo een vliegticket te kunnen regelen naar het midden van Java, maar zo werkt dat in Azie natuurlijk niet. Na veel gedoe, kantoortjes, niet werkende websites, creditcards met onbekende pincodes etc. besluiten we maar een scooter naar het vliegveld te pakken en het linearecta te organiseren. We belanden niet op Java maar weer geheel de andere kant op ;). Het voordeel van niet plannen! Alles wordt verrassend snel geregeld en we kunnen weer door!

Een nieuwe bestemming! Dit keer iets meer 'off the beaten track'. Met een propellervliegtuigje die een fantastisch vlucht over verschillende eilandjes maakt komen we aan op het eiland Flores. Het 'stadje' waar we terechtkomen heet Lubuanbajo, en bezit zonder twijfel het kleinste vliegveld wat we ooit gezien hebben. Je hoeft de bagage nog net niet zelf uit het vliegtuig te halen! Omdat het low-season is zijn de toeristen op 2 handen te tellen, wat voor ons een welkome bijkomstigheid is. Echt zo'n plaatsje waar echt niks te doen is, en de enige atractie hier lijken wijzelf te zijn. Die grote blonde reuzen.

Waarom zo'n geregeld, en een stuk vliegen, om in deze uithoek terecht te komen? Niet omdat ze hier zulke lekkere rijst hebben. Zulke inspanningen doe je niet voor niets. Want je moet er wat voor over hebben om naar het 'land van de draken' te gaan. De enige plek ter wereld waar de zogenaamde komodo dragons nog in het wild te vinden zijn. Eigenlijk is het een extreem groot uitgevallen hagedis, maar we blijven het voor de gelegenheid natuurlijk draken noemen. Zelfs de kleine draakjes in spe proberen de eerste 5 jaar van hun leven in de bomen om deze periode te overleven, en niet door de grote bazen te worden verslonden. Kannibalisme ten top. Zolang je weet dat andere delicatesses van deze dieren onder andere waterbuffalo's zijn, ben je toch wat op je hoede tijdens een dagelijkse wandeling over het eiland. De gids gewapend met een houten stok, die zo'n beest volgens mij met gemak door midden bijt. Ach, zij zullen het wel weten. Zo stil en kalm als ze erbij liggen, zich nauwelijks bewegend, lekker chillend in de schaduw. Zo snel kunnen ze zijn. Met een sprintje halen ze met gemak de 18km per uur, gelukkig hebben wij geen sprintje hoeven trekken....

De keuze om naar Flores te gaan blijkt een fantastische gok geweest te zijn. Het landschap is groen en neemt Mongolische vormen aan. Ook hier zijn de mensen weer ontzettend vriendelijk, en heeft iedereen een grote glimlach op zijn of haar mond. De zee zit vol vissen en koralen, waar je geen besef van hebt als je erover heen vaart. Ik heb er nooit bij stilgestaan wat voor onderwaterwereld er zich nog in de oceaan bevind, een nieuwe wereld gaat voor me open. Vanwege de erg sterke er verradelijke stromingen houd ik me bij het snorkelen, Jorn waagt zich tussen de ontelbare hoeveelheid Manta's en andere vissoorten. Vakantieman... het is hier fantastisch!