Winterdepressies?!! AMMEHOELA!

Op een redelijk mooie dag in augustus, die voor mij ondanks het doorbrekende zonnetje, toch een beetje het gevoel gaf dat de herfst op de loer lag, had ik het even helemaal gehad! De heerlijke zomer vloog wel heel snel voorbij, Solar was voorbij, de hitte was voorbij, kortom: het einde van zo veel wat ik liefheb was nabij. De herfst lag op de loer. BAH! Nachtmerries van de recente meest sneeuwvolle winter uit mijn leven stonden in mijn geheugen gegrift. Nog eens BAH!

Google afstruinend kwam ik mooie plaatjes tegen van verlaten stranden, groene flora, en hier en daar wat exotische fauna. Zon, zee en strand mag dan misschien niet in het rijtje van eerste levensbehoeften staan, ik heb ze wel dringend nodig! Dus een vakantie binnen mijn vakantie werd geboekt: GOA!

Na een paar dagen Delhi is het tijd om dus verder te gaan. Nog steeds geen rugzak.... Echt druk maken kan ik me toch niet. Dit is ergens toch een van de ware essenties van het backpacken. Back to basics! Als een ware nomaad ga ik nu door het leven, hier en daar spullen bij elkaar verzamelend. In mijn positieve wereld van optimisme zie ik het maar als een uitdaging, een geheel nieuwe ervaring. Als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat....

Eenmaal op Goa airport aangekomen komt het woord backpack niet eens meer in me op. Rijdend door de kronkelige zandpaden, met de bekende kuilen in de weg, heb ik weer even het gevoel in een land als Ecuador te zijn. Alles is groen, tropisch, exotisch... Een extreem grote glimlach verschijnt op mijn gezicht. Palmbomen, hangmatten, warmte, zon.... simpelweg optimaal geluk.

Goa was ooit een uitmate populaire plek onder de hippies, die je hier zo nu en dan nog steeds tegen het lijf loopt. Hippies, waarvan sommige dus duidelijk in de sixties zijn blijven hangen, en nooit meer naar hun oorspronkelijke thuis zijn teruggekeerd. Lange grijzen haren, een oud hangend buikje, een zwaar verrimpelde en ruwe zongebruinde huid... Vergane glorie...

Lange stranddagen worden gevolgt door lange nachten. De wereld van Goa-trance. Para muziek, interessante figuren, kaarsjes, een lichte zeebries, blote voeten in het afgekoelde zand, mystieke geuren.
Hier en daar een tripje het binnenland in om de sleur wat te doorbreken. Zwaar. Afzien. Slopend. Que triste es la vida ;)!